Difterie

Inleiding

Difterie kwam in Nederland voor het laatst voor in de hongerwinter van 1944/’45. Alleen bij armzalige leef- en voedingsomstandigheden en slechte hygiëne, zoals mogelijk zijn in een oorlog kan difterie ontstaan. Na 1945 is difterie alleen nog incidenteel voorgekomen en bijna verdwenen, als gevolg van meer hygiëne, schoon drinkwater en betere voeding en woningen. Dit was al duidelijk vóórdat met vaccineren in 1957 werd begonnen.

Vaccinatie

In 1957 werd het difterievaccin in het Rijksvaccinatieprogramma opgenomen als onderdeel van het DKTP-vaccin (Difterie, Kinkhoest, Tetanus, Polio). De volledige vaccinatie bestaat nu uit 6 inentingen, als onderdeel van het DKTP-Hib-HepB (Vaxelis), DKTP-vaccin (Boostrix) en DTP-vaccin (Revaxis).
Het DKTP-Hib-HepB vaccin wordt op de leeftijd van respectievelijk, 3, 5, en 11 maanden gegeven. Baby’s van wie de moeder niet is gevaccineerd tijdens de zwangerschap krijgen een extra vaccinatie aangeboden op de leeftijd van 2 maanden.  
Met 4 jaar krijgen kinderen de DKTP-boosterprik en met 9 jaar de DTP-booster aangeboden.

Op volwassen leeftijd kan de DTP-vaccinatie worden herhaald bij het reizen naar landen buiten Europa. Maar vaccineren is ook dan een keuze. Nergens op de wereld is deze vaccinatie verplicht voor volwassenen.
Gemelde bijwerkingen (weken tot maanden na de vaccinatie):

• verzwakking van de weerstand en allergieën,
• ernstige allergische reactie, anafylactische shock (kan levensbedreigend zijn)
• koorts boven 40 graden, convulsies, epilepsie
• 3 uur of langer non-stop huilen (hersenhuilen, dit wijst op hersenirritatie)
• gedeeltelijke verlammingen, polio-encephalitis, syndroom van Guillain Barré (verlamming)

Lees hier het hele dossier.