Een zware dobber deze keer. De woorden willen maar niet op papier. Ik merk dat het hele land niet erg in de ban is van het vaccineren. En ik moet eerlijk bekennen dat het mij ook even niet echt te pakken heeft. Het thema uit mijn vorige column ?liefde en dankbaarheid? dendert bij mij nog flink door. En dat vind ik helemaal niet erg.
De zomervakantie is alweer achter de rug en de kinderen mogen hun weg naar school weer gaan. Iedere keer weer verwonder ik me over hoeveel kinderen er dan tijdens de vakantie ziek worden. En steeds weer ben ik zo blij dat onze kinderen dan gezond en wel vier weken op de camping kunnen doorbrengen. Dit jaar waren er extreem veel zieke kinderen. Dagje ziek, diarree, maar ook veel kinderen met longontsteking. Het leek wel te heersen. Kinderen die net voor de vakantie longontsteking hadden gehad of het zelfs tijdens de vakantie kregen. Kinderen zo rond de 7-9 jaar. Allemaal onderweg met een ?kuurtje? antibiotica. Ik vraag me dan altijd af of ik dat dan ook zou doen. Stel, een van mijn kinderen zou longontsteking hebben, zou ik dan toch op vakantie gaan?? Ik weet het niet zo goed. Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik het zou doen, maar ik zou me kunnen voorstellen dat je de gok waagt. Je hebt natuurlijk maar 1 keer per jaar zomervakantie. Maar de vraag is: Wat is er het beste voor mijn kind? En dan zou mijn antwoord snel klaar zijn. Het kind heeft rust en regelmaat nodig. Thuis is de beste plek om dat te creëren. Maar het blijft natuurlijk een dilemma. Kennen jullie dat? Want je creëert dan thuis wel die rust die je kind op dat moment nodig heeft, maar je komt tegelijkertijd niet toe aan je eigen zo broodnodige vakantie rust. Dus is je kind straks beter en dan lig jij misschien in de lappenmand. En daar hebben je kinderen dan ook weer helemaal niks aan. Je moet dan toch maar weer een jaar vooruit.
Ach, wat ben ik blij dat onze kinderen beschikken over een goed afweersysteem. En dat ik ze door het jaar heen niet te veel bloot stel aan overmatige prikkels, zodat ze niet aan het einde van zo?n schooljaar uitgeput zijn en ziek de vakantie in gaan. Daarmee is niet gezegd dat mijn kinderen nooit ziek kunnen worden. Ik probeer alleen die kans wat te beperken. En tot nu toe is dat aardig gelukt. Ik blijf er natuurlijk van overtuigt dat het niet inenten van onze kinderen daar ook een fikse bijdrage aan levert. Als ze ziek zijn dan mogen ze ziek zijn en houd ik ze altijd een paar dagen thuis. Daarnaast krijgen ze als het nodig is homeopathische ondersteuning. Gezonde voeding en het beperken van suikers tot een minimum zijn een niet onbelangrijk deel van de manier waarop ik probeer onze kinderen zo gezond mogelijk op te voeden. Ik vind het altijd jammer dat je daar nooit iemand over hoort binnen de reguliere gezondheidszorg. De waarde van gezonde voeding, en vooral de beperking van suikers. Want behalve dat het zorgt voor tandbederf (want dat hoor je natuurlijk wel) gaat de inname van suiker ten koste van je immuunsysteem. De verbranding van suikers kost je lichaam veel energie, die je veel beter kunt stoppen in het gezond houden van je lijf. Dat los van wat suikers aanrichten in je darmen, die een heel belangrijk onderdeel vormen van je afweer.
En daarmee is weer niet gezegd dat mijn kinderen nooit snoepen. Was dat maar waar!!! Nee hoor ze zijn er juist dol op, vooral de jongste. Maar je kunt rekening houden met wat ze snoepen, hoe vaak en hoe verantwoord. Bovendien kun je ze ook uitleggen waarom je ervoor kiest anders met snoep om te gaan. (en dat moet je wel zo nu en dan herhalen)
Het is een kwestie van het zoeken naar een goede middenweg. Want je weet dat, als ze met vriendjes afspreken, er daar wel gesnoept zal worden. Dat moet ook kunnen. Als ze zelf maar een beetje door hebben dat ze het niet moeten overdrijven.
Ik heb daar in het begin erg mee geworsteld. Het liefst zag ik dat de kinderen helemaal niet zouden snoepen. Maar dat is vrijwel onmogelijk. Bovendien moet je ook uitkijken dat je dat gaat doen vanuit de angst dat je kinderen ziek worden. Want die angst is immers een slechte raadgever. En dat riep ik al jaren heel hard. Totdat ik erachter kwam dat ik ook probeerde hardnekkig aan dingen vast te houden vanuit een soort van angst. Dat ontdekkende kon ik opeens veel dingen makkelijker loslaten. Ik dacht dat ik dat deed vanuit verantwoord omgaan met. Maar iets dieper zat toch ook dat angstlaagje. Onze kinderen zijn inmiddels 10 en 7. En zo langzaam maar zeker begin ik een weg te vinden die goed voelt. Zowel voor mijzelf als voor de kinderen. Een weg die niet bezaaid is met angst maar met vertrouwen. Vertrouwen in dat het goed is zoals het is!!!
Intussen wachten we met zijn allen af wanneer het pneumokokken vaccin geïntroduceerd wordt in het Rijks vaccinatie programma. De vraag is niet meer of hij er zal komen maar hoe vaak. Men stoeit nog met 3 of toch maar 4 vaccinaties.
Ik citeer de gezondheidsraad: ?De kosten van het vaccin hebben implementatie (van vier prikken) tot nog toe in de weg gestaan. Indien de effectiviteit vaststaat, verdient een schema van drie prikken de voorkeur boven een schema van vier prikken, vanwege de geringere belasting van ouders en kinderen, het geringere beslag op de ruimte in het al tamelijk volle vaccinatieprogramma en de geringere kosten?.
Tja!
Moniek