Veel vertraging in optimalisering screeningsprogramma.
Op 31 augustus 2010 bracht de Gezondheidsraad advies uit over de thuistest voor niet deelneemsters aan screening op baarmoederhalskanker. De adviesaanvraag van de minister betrof een vervolgstudie naar HPV-thuistests op baarmoederhalskanker aangeboden aan vrouwen, die niet hebben deelgenomen aan het reguliere bevolkingsonderzoek.
Naschrift NVKP:
Op 1 april 2008 bracht de Gezondheidsraad het advies uit over de HPV vaccinatie en zegde daarin toe dat men aan het eind van 2008 een aanvullend advies zou uitbrengen nl. over de optimalisering van het huidige screeningsprogramma voor baarmoederhalskanker. De voorzitter van de toenmalige adviescommissie, Prof. Dr. Van der Noordaa, verzekerde ons dat het onderzoek, dat door de VU was uitgevoerd naar de mogelijkheden van een thuistest voor HPV en al was afgerond, deel zou uitmaken van dit aanvullend advies. In de kranten waren al enthousiaste artikelen verschenen over het succes van de thuistest. Het was alleen nog wachten op het eindrapport. Maar dit kwam maar niet. Maandenlang stelden wij de vraag bij de aangewezen instanties wanneer we het beloofde deel twee van het advies over preventie baarmoederhalskanker kunnen verwachten.
Nu in 2010 is het dan eindelijk zover dat men het voortraject op dit advies wat actiever neer lijkt te gaan zetten. Men heeft er kennelijk geen haast mee gehad om deze thuistest bevolkingsbreed op een acceptabele termijn toepasbaar te krijgen.
Nu is het zo dat alleen de vrouwen die al jarenlang of bij herhaling niet deelnemen aan bevolkingsonderzoek in de vorm van periodieke uitstrijkjes in deze studie in het vizier komen. Zij lijken de wegbereiders voor het ontwikkelen en implementeren van vrouwvriendelijkere methoden van screening, die ook nog eens laagdrempeliger en nauwkeuriger oftewel betrouwbaarder zijn. De HPV-thuistest kan daar startpunt en onderdeel van zijn.
In het advies wordt gezegd dat het primaire doel van het project kennis vergaren is, onderzoek dus. En: ‘Voor de vrouwen zelf biedt het project gelegenheid hun (gemiddeld vergrote) kans op baarmoederhalskanker alsnog te verkleinen.’ Dit lijkt ons wel een erg groot voordeel! En om het vervolgens slechts als bijkomstigheid van kennisvergaring te bestempelen en niet vele malen optimaler te benutten is voor ons lastig te begrijpen.
Ook schrijft men dat een negatieve hrHPV-thuistest het risico op afwijkingen met meer zekerheid uitsluit dan een negatief uitstrijkje. Dat betekent dat de uitslag van een HPV test betrouwbaarder is als die negatief is (dus wanneer er geen virus is gevonden), vergeleken met een uitstrijkje waarbij geen afwijkende cellen worden gevonden.
Als deze methode met als startpunt een thuistest geschikt is voor de vrouwen die moeilijk bereikbaar zijn voor voorlichting en oproepen, kan het naar ons idee ook geschikt zijn voor alle andere vrouwen die wel keurig op tijd hun uitstrijkjes laten doen. Wij zien dus uit naar de toepassing hiervan niet alleen op onderzoeksschaal onder de uitvallers , maar onder de gehele aangewezen vrouwelijke bevolking.
De overheid had geen enkele moeite om de vaccinatie tegen een HPV-infectie in te voeren terwijl er nog grote onduidelijkheden waren over effectiviteit en gevaren. Een buitengewone agressieve campagne om meiden over te halen zich te laten vaccineren was het gevolg. Nu zijn deskundigen al erg enthousiast over de mogelijkheden van een HPV-thuistest. Maar nu moet nog 2 jaar lang eerst onderzoek worden gedaan. Waar wacht de Nederlandse overheid zo lang op? Is men (terecht) bang dat nog minder meiden zich zullen melden voor de HPV-vaccinatie?