Ik ben verbaasd door de recente discussie rond vaccinaties. Helaas is het eigenlijk geen discussie maar een louter emotionele campagne tegen ieder die een genuanceerde mening heeft over vaccineren.

Geschokt ben ik door de hatelijke toon waarbij mensen en politici plotseling naar dwangmiddelen zouden willen grijpen als vaccinatieplicht of ontzegging  van de toegang tot crèches. En daarmee alle rechten op vrije meningsuiting en recht op de onschendbaarheid van het lichaam, vastgelegd in allerlei wetten en verdragen, opzij zouden willen schuiven.

‘Vaccinaties zijn goed getest (wetenschappelijk), er zijn geen ernstige bijwerkingen, er is geen alternatief en een hoge vaccinatiegraad is de beste bescherming.’ Verder gaat de kennis of eigenlijk het geloof van de meeste mensen niet.  Ik zou bij elke van deze stellingen vele kanttekeningen kunnen maken.

Al 35 jaar volg ik alle literatuur en onderzoek op het gebied van vaccinatie. Daarnaast behandel ik vele kinderen en volwassenen met schade na vaccinatie.  Ten onrechte siert het vaccinatie systeem zich met de term ‘wetenschappelijk’, en elke kritiek als verzinsels.

Neem het begrip ‘kudde-immuniteit’ de stok waarmee de ongevaccineerden worden geslagen, klopt die wel?

Dr. Arthur W. Hedrich, een gezondheidsfunctionaris in Chicago merkte op dat de mazelenepidemie tijdens 1900-1930, Boston, werd onderdrukt toen 68 procent van de kinderen het virus opliep. Het waren deze observaties die leidden tot de formulering van de kudde immuniteitstheorie. Maar let op, dat de theorie gebaseerd was op niet-gevaccineerde populaties die waren blootgesteld aan de ziekte en natuurlijke immuniteit ontwikkelden.

Essentieel is dat  immuniteit door vaccinatie verkregen niet gelijk is aan door natuurlijke besmetting verkregen immuniteit. Vaccinatie immuniteit neemt af in de tijd, ouderen worden weer vatbaar en krijgen meer complicaties van kinderziektes dan als kind. Alleen door regelmatig in contact te komen met het natuurlijke virus wordt de immuniteit op pijl gehouden. Aanvankelijk lijkt een ziekte sterk af te nemen maar naarmate de viruscirculatie wordt teruggedrongen, door steeds meer mensen te vaccineren, zullen er weer nieuwe mazelen uitbraken komen. Bovendien geven gevaccineerde moeders veel minder passieve antistoffen aan hun baby’s mee, juist een bescherming voor de eerste 14 maanden als een mazelen vaccin nog geen werking heeft.

Dus percentage gevaccineerden is niet gelijk aan percentage personen die immuun zijn, dat  laatste is altijd lager.

Bij grote studies in Duitsland had 12,6% van de kinderen jeugdigen niet voldoende antistoffen tegen de mazelen als de laatste vaccinatie meer dan 6 jaar geleden was, en het percentage neemt toe met het groter worden van de afstand tot de vaccinatie.

Het zijn juist de ongevaccineerden die kunnen zorgen voor een hogere immuniteit op lange termijn.

Besmetting met mazelen betekent niet automatische de ziekte manifest doormaken, bijna de helft van de ongevaccineerden 14-17 jarige kinderen had  voldoende mazelen antistoffen terwijl ze die niet hadden doorgemaakt.

Waar  ging het bij vaccineren ook alweer om? Zorgen voor  het vermijden van ernstige complicaties van ziektes en gezondheid op lange termijn creëren. Maar vaccins worden niet getest met als controle een echte placebogroep, laat staan een lange termijn vergelijking van de gezondheid van gevaccineerde met ongevaccineerde groepen.

De vaccinatiegraad wordt aanbeden als een nieuwe afgod, een afgod die zich siert met de kleren van de keizer maar in feite naakt is, het concept heeft geen wetenschappelijke basis. Zorgwekkend dat  ieder die dit geloof niet deelt dan maar met geweld moet worden gedwongen.