Gisteren was het zover: de ledendag van de NVKP in De Meern. Het begint voor mij een jaarlijks uitstapje te worden en ik verheugde me erop. Vooral omdat ik dit jaar voor het eerst lekker alleen (bijna) het hele programma kon volgen. Vorig jaar waren man en kind nog mee, ook heel gezellig, maar nu kon ik met meer aandacht aanwezig zijn en dat was heerlijk. Helaas was ik wel iets te laat, waardoor ik de huishoudelijke mededelingen (aanpassingen in de tijden) en het begin van de lezing van Irma Jansen gemist heb. Toen ik binnenkwam verbaasde ik me erover hoe weinig mensen er waren. Wat jammer, dacht ik meteen. Voor de duidelijkheid: ik schat dat er ongeveer 60 mensen waren (ook een paar baby's), waarvan er na de lunch nog zo'n 30 overbleven voor de ledenvergadering.
Irma Jansen praatte ons in haar lezing bij over de actualiteit op vaccinatiegebied. Dit deed ze enthousiast, met humor, en met een heldere stem. Ik had haar naam al vaker zien staan, maar totnogtoe steeds haar lezingen op vorige ledendagen gemist (omdat ik dus wel vaker te laat kom.......). Nu ontdekte ik hoe leuk haar lezingen kunnen zijn. Omdat ik het begin van de lezing gemist had, kon ik niet helemaal volgen wat ze allemaal vertelde. Er was een stukje over een infectiewet en een quarantainewet, en nog wat wonderlijke dingen qua wetgeving en beleid. Wie inhoudelijk er meer van wil weten, kan dat misschien vragen op de mailinglist aan mensen die de hele lezing hebben gevolgd.
Na de lezing van Irma volgde meteen de lezing van Tineke Schaper en Moniek Brands. Deze lezing ging over (praktische tips bij) niet vaccineren en omgaan met ziekte en weerstand. Eerst hield Tineke Schaper een stukje lezing over wat immuniteit en weerstand nu eigenlijk is. Wat mij aan het denken zette, was onder andere het volgende. Ons immuunsysteem is een soort mechanisme dat ervoor zorgt dat we datgene wat we in het leven tegenkomen, ook aankunnen. Dat immuunsysteem ontwikkelt zich in de eerste jaren van ons leven. Door het doormaken van ziektes bouwen we weerstand op, en bouwen we ons immuunsysteem op. Je groeit in het leven aan datgene waar je weerstand tegen moet bieden. Dat geldt niet alleen fysiek en voor ziektes. Als ik kijk naar mijn eigen leven, dan zie ik inderdaad dat ik het meeste gegroeid ben door de dingen die moeilijk waren, en niet door de dingen die vanzelf gingen. En nu komt de eye-opener van de lezing: als je kinderen wilt weghouden van ziekte (ziektes uitroeien door vaccinatie?), dan geef je ze niet de kans om te leren hoe je in het leven met moeilijke dingen omgaat. Interessant om eens over na te denken.
Daarna volgden nog wat praktische tips hoe je kinderen kunt helpen weerstand op te bouwen: ritme, rituelen, gezonde voeding, zintuigindrukken (prikkels) doseren en eventueel beperken, positieve gedachten. Alle invloeden die bij kinderen binnenkomen, moeten ze verteren. Bij een gezond kind blijft de buitenwereld buiten en de binnenwereld binnen (waarbij natuurlijk wel interactie is). Verdere info hierover staat ongetwijfeld in een of meer van de NVKP-boekjes. Toen kwam nog heel even (het mij zeer na aan het hart liggende) onderwerp borstvoeding ter sprake, als ook van belang zijnde voor het opbouwen van ons immuunsysteem. Ook vertelde Tineke over de verschillen tussen het natuurlijk oplopen van mazelen en het via een vaccin als injectie mazelen toegediend te krijgen. Tijdens de hele lezing was er een, voor mij plezierige, interactie met mensen in de zaal. Irma Jansen bleef regelmatig interessante dingen tussendoor vertellen. En op verzoek lichtte Peter Guinée nog het een en ander toe.
Toen was het woord aan Moniek Brands, die vertelde dat ze een bliksemcarrière maakt bij de NVKP: vorig jaar zat ze nog gewoon in de zaal, inmiddels is ze regiocontactpersoon en is haar gevraagd deze lezing te geven vanuit haar ervaring als moeder van twee niet-gevaccineerde kinderen (nu vijf en acht jaar oud). Dus wie ambities heeft.........
Wat doe je als je niet-gevaccineerde kind toch ziek wordt? Daarover ging haar lezing. De kinderen van Moniek hebben allebei kinkhoest gehad. Wat volgens Moniek daarbij belangrijk is, is dat je kunt terugvallen op een deskundige hulpverlener (klassiek homeopaat, antroposofisch arts e.d.). Ze heeft haar kinderen met kinkhoest drie weken thuis gehouden, de genezing (in overleg) ondersteund met homeopatische middelen, en toen was het over. Terwijl in diezelfde periode een heleboel welgevaccineerde kinderen ook op school zaten te kinkhoesten, en dat duurde wel twee maanden of langer. En die kinderen werden niet thuisgehouden, want ze waren toch niet ziek??! Maar ze hadden 's nachts wel hoestaanvallen en zaten met dikke wallen onder hun ogen in de klas. Moniek had haar huisapotheek meegebracht en vertelde het een en ander over de middeltjes (vitaminen, homeopatische middelen e.d.) die je kunt gebruiken als je je kind niet vaccineert en het wilt helpen weerstand op te bouwen en te leren omgaan met ziekte. Maar het belangrijkste is volgens haar: er gewoon zijn voor je kinderen! Het is belangrijk dat een kind ziek mag zijn. Uit de reacties uit de zaal leidde ik af dat dat voor heel veel mensen een enorme omslag in het denken vereist, want hoe doe je dat dan met je werk enzo? Een kind van school thuishouden gaat toch zomaar niet?! Maar ja, een kind moet wel ziek mogen zijn. Stof om over na te denken: hoe is dat bij mij? Hoe sta ik daar tegenover? Krijgt mijn kind de ruimte om ziek te zijn?
Tijdens deze lezing werd er zeer actief gereageerd door de zaal, vooral over de kinkhoest. Er werden allerlei zijwegen bewandeld en er werd interessante aanvullende informatie gegeven. Hierdoor is de lezing van Moniek eigenlijk niet volledig aan bod gekomen en ik heb begrepen dat de lezing daarom zal worden geplaatst in dit kwartaalblad. Dan kunt u het allemaal nog eens rustig doorlezen, ook zonder mijn interpretatie erbij.
Na een korte pauze was het tijd voor het forum. Er waren wat vragen op schrift ingeleverd en die werden behandeld door het forum van vijf of zes mensen. Inhoudelijk heb ik er weinig van onthouden. Mijn indruk is dat de vragen naar tevredenheid en op een heldere manier werden beantwoord. Het valt me iedere keer weer op hoeveel kennis er binnen de NVKP is en hoe goed onderbouwd en actueel die kennis is. De interactie met de mensen in de zaal was heel plezierig, op de een of andere manier was iedereen geconcentreerd aanwezig en werd er gestructureerd gepraat. Hierdoor bleef de aandacht erbij en bleef de grote lijn in zicht.
Ik weet niet hoe andere mensen het hebben ervaren, maar ik vond het al met al een hele plezierige en leerzame ochtend. Het verbaast me nog steeds dat er zo weinig mensen waren terwijl de vereniging enorm is gegroeid, en ik denk dat alle mensen die er niet waren, wel iets gemist hebben, maar eigenlijk vond ik het heel plezierig om met zo'n kleine groep bij elkaar te zijn en over deze onderwerpen te praten.
Tijdens de lunch die bestond uit twee broodjes, fruit en soep, ging iedereen lekker aan een tafeltje in de zaal zitten en ontstonden er overal gezellige gesprekken. Toen om twee uur de algemene ledenvergadering begon, waren er nog redelijk wat mensen over. Noor Prent leidde de vergadering en verzocht om onze medewerking bij het geconcentreerd vergaderen. Nou, dat lukte volgens mij wel. Het was een fijne enthousiaste vergadering met veel nuttige tips, zinvolle vragen en bereidheid tot meedenken/meedoen vanuit de zaal. De energie en het enthousiasme en de betrokkenheid bij de NVKP hingen voelbaar in de lucht. Maar ja, enthousiasme tijdens een vergadering is niet voldoende. Er zal ook heel veel werk verzet moeten worden en daarvoor zijn mensen nodig. De in het kwartaalblad ingevoegde brief van de bestuursleden die hun functie hadden neergelegd, had de meeste mensen in meer of mindere mate gealarmeerd. Ik vond het plezierig om tijdens de vergadering daar een toelichting op te horen en om te horen wat er op het moment allemaal speelt binnen de vereniging. Gaandeweg heb ik nog meer respect gekregen voor de manier waarop een klein groepje mensen de vereniging op dit moment draaiende houdt. Maar er zal ook beleid ontwikkeld moeten worden, en daarvoor is een nieuw bestuur nodig. Ik hoop zo dat er mensen zullen opstaan die de NVKP de toekomst in willen loodsen. Bij dat ledenbestand van ruim 1600 mensen moeten toch wel mensen zitten met de capaciteiten om een goed voorzitter, penningmeester, secretaris of ander bestuurslid te zijn??!!! Ik zelf voel me daartoe niet in staat, maar ik hoop wel op een andere manier mijn steentje aan de NVKP te kunnen bijdragen. Want wat voor mij vaststaat na deze dag is dat ik me erg betrokken voel bij de NVKP en dat ik het belangrijk vind dat de NVKP bestaat.
Wat ik hier bijna zou vergeten: volgend jaar bestaat de NVKP 10 jaar en dit jubileum gaat gevierd worden. Tijdens de vergadering werd ons al het een en ander hierover verteld en het belooft een interessante dag te worden. Ik verheug me er nu al op.