In de tweede wereldoorlog en gedurende de decennia van wederopbouw erna, steeg de belangstelling voor de voedingsleer en de dieetleer, vooral in de Verenigde Staten. De orthomoluculaire benadering, die op de zich sterk ontwikkelende kennis van de biochemie gebaseerd was, werd populair: in het lichaam moest op celniveau aan alle behoeften aan voedingsstoffen voldaan zijn om een goede gezondheid te waarborgen.
Wereldwijd wetenschappelijke onderzoek, dat zocht naar de essentiele voedingsstoffen waar het menselijke (en dierlijke) lichaam behoefte aan had, bracht aan het licht wat de effekten van tekorten aan deze stoffen waren en tevens dat soms erg hoge doseringen van dezelfde stoffen nodig waren om schade weer te kunnen herstellen.
Deze onderzoeken werden gedaan met groepen proefpersonen en d.m.v. dierproeven. Met name de talloze (weinig verkwikkelijke) dierproeven toonden zware afwijkingen bij ernstige of gecombineerde tekorten van vitaminen, mineralen, aminozuren, essentiele vetzuren, antioxydanten en andere stoffen. Men ontdekte ook dat het lichaam van belangrijke voedingsstoffen wordt beroofd bij toediening van bepaalde medicijnen zoals penicilline, sulfonamiden, softenon. Vooral het tegelijk optreden van een aantal van deze condities gaf ernstige, soms onherstelbare beschadigingen, die vanwege de ernstige aard lang niet altijd openbaar gemaakt zijn door laboratoria, die aan de farmaceutische en voedingsmiddelen-industrie verbonden waren. Bij wat gepubliceerd werd in de medische wereld heeft veelal de neiging bestaan om bij deze soort onderzoekingen de nadruk te leggen op telkens slechts een bepaalde voedingsstof en deze te beschrijven in zijn effekten bij (ernstige) tekorten of juist de gunstige therapeutische mogelijkheden bij een heel scala van medische aandoeningen. Echter, benadrukt moet worden dat juist de samenwerking, het gelijktijdig beschikbaar zijn van voldoende nutrienten, het grootste effekt heeft.
De weinige onderzoekers en medici die in staat waren een groot deel van de kennis die voorhanden was te bundelen, deze praktisch wisten toe te passen en de grenzen ervan wisten aan te geven, hebben gelukkig toch een schat aan samenhangende waardevolle inzichten, tips en adviezen opgeleverd. Hiermee kunnen we onze gezondheid en die van onze kinderen zo optimaal mogelijk maken, waarbij met name de weerstand tegen ziekten en het vermijden van ernstige complicaties van (kinder-)ziekten (of vaccinaties) onze belangstelling heeft.
Een inzicht, dat het in breed perspectief plaatsen van biochemisch onderzoek heeft opgeleverd, is dat de basis voor een goede gezondheid met een goede weerstand tegen ziekten, bestaat uit het nuttigen van volwaardige voeding en dat de voeding die wij tot ons nemen, daaraan zelden voldoet. Reclamespots en algemene vaagheden verspreid door de meeste (huis-)artsen en consultatie-bureaus, suggereren helaas vaak anders. Echter, zelfs daar waar de hoeveelheden en de soort voedingsmiddelen goed schijnen, is de kwaliteit vaak armzalig. Dit wordt veroorzaakt door de toegepaste land- en tuinbouwmethoden, de biologische kwaliteit van de bodem, van het veevoeder en van de levenskwaliteit van de dieren die wij consumeren, van het grootschalige gebruik van kunstmest en bestrijdings-middelen en niet te vergeten de soms langdurige opslag, de lange aanvoerwegen van landbouwprodukten en het veelvuldig en met steeds nieuwe technieken bewerken van voedingsmiddelen tot snel-klaar produkten. Als laatste noemen we de geringe aandacht voor het overdragen van kennis over het juist bereiden van maaltijden in het huishouden. Daar waar nog wel aandacht aan de voeding besteed wordt, is de insteek vaak uitsluitend het verliezen van enige kilo?s aan overgewicht, in plaats van het bereiken van een optimale stofwisseling (die ook het voornoemde doel veelal automatisch zou bewerkstelligen)!
Een eenvoudige blik op de hedendaagse maatschappij leert vervolgens dat de meeste mensen geen mogelijkheden meer hebben tot het op een meer verantwoorde wijze (zelf) verbouwen van produkten en houden van melk- en slachtvee. Om praktische of financiele redenen kan eveneens niet iedereen de hieraan gelijkwaardige produkten van natuurvoedings-winkels of reformzaken aanschaffen. De enige weg die dan nog open staat is het gebruik van juist samengestelde voedings-supplementen om gezond te blijven, vooral wanneer het lichaam onder zware druk staat.
Onder druk oftewel ?stress? kunnen we naast de welbekende psychische belasting, tevens verstaan: het verrichten van zware lichamelijke inspanning, het blootgesteld zijn aan straling, extreme temperaturen of sterke wisseling van temperatuur, gifstoffen, het oplopen van verwondingen of , lichamelijke veranderingen als gevolg van een al eerder verslechterde stofwisseling, het gebruik van drugs of overmatig gebruik van genotmiddelen of suiker, of, waar wij bijzonder in geinteresseerd zijn: een infektieziekte die we doormaken, zwangerschap, het geven van borstvoeding, een vaccinatie.
Gemeenschappelijk kenmerk van al deze kondities is dat ze een stevig beroep doen op het hormonale stelsel, en op den duur bij onvoldoende toevoer van essentiele voedingsstoffen eindigen in uitputting van de betreffende klieren, vaak de bijnieren.
Kenmerken van een dergelijke conditie zijn o.a.:
psychische neerslachtigheid
langdurig lichamelijk moe voelen
het ontstaan of verergeren van allergieen
het vaak oplopen van infektieziekten die lang
duren
het aan de dag treden of verergeren van
eczeem
een slechte spijsvertering (veel gasvorming)
dof worden van de haren
vasthouden van vocht
verminderde sexuele aktiviteit en kwaliteit
van sperma
verminderde hoeveelheid en kwaliteit van
borstvoeding
Verder kan een langdurig gebrek aan essentiele voedingsstoffen (mede-)oorzaak zijn van een hele reeks van degeneratieve aandoeningen. Hieronder mogen we in ieder geval rekenen: hartkwalen, aderverkalking, spierdystrofie, reumatische aandoeningen en verschillende vormen van kanker.
Paradoxaal genoeg worden ze vaak tot welvaarts-ziekten bestempeld.
Degenen die in dit artikel informatie zoeken hoe de gevolgen van vaccinaties of ziekteverwekkers met vertrouwen tegemoet kunnen worden getreden, zullen nu begrijpen dat zij zich daartoe in een werkelijk optimale lichamelijke conditie moeten brengen. Er zal een gerichte inspanning op voedingsgebied noodzakelijk zijn en eventueel zullen slechte gewoonten op het gebied van genotmiddelen beteugeld moeten worden. Men kan zich laten adviseren door reguliere dietisten, voorlichtingsinstituten van de overheid op het gebied van de voeding of zelfs door gerenommeerde verenigingen die een dieet-systematiek hebben ontwikkeld vanuit een enigszins beperktere optiek zoals de Weight Watchers. Voorwaarde is dat men tevens de bronnen waaruit men de benodigde voedingsmiddelen betrekt zorgvuldig selekteert en dat men zich verdiept in het op de juiste wijze bereiden ervan, om zo min mogelijk waardevolle bestanddelen te verliezen. Als alternatief, of in aanvulling op de bovengenoemde handelswijze, kan men een orthomoleculair deskundige raadplegen voor de toepassing van voedingssupplementen (vitaminen, mineralen, spoorelementen, spijsverterings-enzymen, e.d.). Bij een poging om tevens degeneratieve aandoeningen aan te pakken, kunnen langdurig zeer hoge doses of speciale technieken en analyses nodig zijn. Raadplegen van een orthomoleculair geschoold medicus is dan dringend aanbevolen.
Voor volwassenen die een of meer kinderen gezond ter wereld willen brengen, om ze vervolgens met behoud van een goede natuurlijke weerstand groot te brengen, wordt de speelruimte nog geringer.
Onderzoekingen leiden kort samengevat tot de volgende konklusies:
Voorafgaand aan een zwangerschap behoren beide ouders in de voor hun optimale fysieke konditie te verkeren. Dit vergroot ten eerste het gemak waarmee een zwangerschap tot stand komt maar is tevens vereist om met zo min mogelijk reeds beschadigd genetisch materiaal te starten. Afhankelijk van de konditie waarin de beide ouders verkeerden zal een periode van minimaal enkele weken of enkele maanden nodig zijn. Een jarenlang verwaarloosde voeding is niet in een paar weken te corrigeren. Problemen om zwanger te raken kunnen onder meer het gevolg zijn van tekorten aan vitamine A, pantotheenzuur, vitamine B12, vitamine E, mangaan of zink. Denk er aan dat toediening van hormonen (anticonceptie) een ongewenste stressfaktor voor het lichaam vormt. Aangezien deze hormonen voor het lichaam als het ware een zwangerschap voorwenden, zal een verhoogde behoefte aan voedingsstoffen ontstaan.
Gedurende de zwangerschap is over het algemeen de behoefte aan voedingsstoffen zeer hoog. Dit geldt met name voor vitamine B6, foliumzuur en vitamine E. Als aan deze behoefte niet voldaan wordt vertaalt dit zich naar veel voorkomende zwangerschaps-klachten, zoals misselijkheid, lage bloeddruk en lage bloedsuikerspiegel, of een plotseling snel oplopende bloeddruk en oedeem-vorming eindigend met een zwangerschaps-vergiftiging of een kind dat zich niet optimaal ontwikkelt of te vroeg geboren wordt, of de zwangerschap eindigt zelfs met een miskraam. Bij toediening van de juiste, vrij grote hoeveelheden, supplementen komen deze situaties vrijwel niet meer voor.
Orale antibiotica moeten worden vermeden omdat zij een vitamine K tekort kunnen veroorzaken, wat tot bloeduitstortingen in de placenta kan leiden. Diuretica zijn uit den boze omdat ze leiden tot een magnesiumgebrek. De jodium-inname moet veilig gesteld worden om de kans op miskramen te minimaliseren. Roken leidt tot een lager geboortegewicht, en een achterstand in ontwikkeling van de baby tot de leeftijd van een jaar. Roken veroorzaakt tevens een verhoogde behoefte aan vitamine C en bij tekorten daar aan tot verhoogde gevoeligheid voor infekties en allergieen tijdens de zwangerschap. Tekorten aan vitamine B2, pantotheenzuur en niacine kunnen leiden tot aangeboren afwijkingen.
Te veel nadruk op een beperking van de gewichtstoename, ter wille van het behoud van een slanke lijn, is uit den boze.
Het zonder medische indikatie beperken van de zoutinname is af te raden. In de laatste weken voor de bevalling is wellicht het iets opvoeren van de hoeveelheid kalium nuttig.
Bij de bevalling is van belang dat de spieren nog in goede konditie zijn waardoor de bevalling betrekkelijk snel verloopt en het kind minder snel zuurstofgebrek krijgt. Een tekort aan eiwitten vitamine E of magnesium maakt het spierweefsel zwak, en in geval van een gebrek aan kalium kunnen spieren niet sterk samentrekken. De weefsels van het geboortekanaal moeten voldoende soepel worden onder invloed van hormoon-reakties om niet te scheuren of te hoeven worden ingeknipt. Bij deze processen spelen voornamelijk vitamine C en E een rol. Vlak voor de geboorte neemt plotseling de behoefte aan pantotheenzuur sterk toe.
Voor een juist samengestelde mix aan voedingsstoffen voor de pasgeborene is het van zeer groot belang dat minimaal de eerste vijf dagen borstvoeding gegeven wordt. Deze bevat ruim 6 maal zoveel
eiwitten, 5 maal zoveel vitamine A, 12 maal zoveel caroteen en 7 keer zoveel vitamine E als later. Dit is van groot belang omdat vitamine A en E bijna niet opgeslagen worden voor de geboorte.
Als het geven van borstvoeding niet mogelijk is zullen bij de flesvoeding supplementen gebruikt moeten worden in aanvulling op de standaard samenstelling. Vanaf de eerste dag aanvullingen met vitamine E en de overige aanvullingen niet later dan de derde dag (vitamine C, E, calcium en magnesium). Het is nuttig al in een vroeg stadium een goede darmflora te realiseren door het aanbieden van bakterie-preparaten.
Het vermogen tot het gedurende langere tijd geven van borstvoeding wordt opgebouwd in met name de laatste weken van gewichtstoename van de moeder. Overvloedig drinken geeft geen vergroting van de geproduceerde hoeveelheden - het toevoegen van B vitamines uit rijke natuurlijke bron (vroeger: bier) wel!
Het geven van borstvoeding is ook in het belang van de moeder, daar zij haar lichaam door het stimuleren van hormoon-reakties, snel terug in vorm kan krijgen. Ook voor de emotionele ontwikkeling van het kind werkt borstvoeding zeer gunstig. Het direkt van de moeder ontvangen van antistoffen als reaktie van het moederlichaam op infekties (of vaccinaties) beschermt het kind uitgebreid tegen ziekte zolang het gezoogd wordt. Bovendien produceren darmbakterien van kinderen met borstvoeding zoveel B vitamines dat ze zelden tekorten hebben. Voor uitgebreide adviezen verwijzen we naar de La Leche League en de vereniging Borstvoeding Natuurlijk.
Het introduceren van vast voedsel lijkt niet nuttig en niet wenselijk voor de leeftijd van zes maanden.
Kinderen hebben gedurende hun gehele groeiperiode profijt van 10.000 eenheden vitamine A uit natuurlijke bron, en 1000 eenheden vitamine D. Een algemene bescherming in de vorm van 500 mg per dag vitamine C en enige honderden eenheden vitamine E is aanbevolen. Voor de B vitamines die elkaars werking ondersteunen maar daarbij tevens de behoefte kunnen vergroten, kan gebruik gemaakt worden van natuurlijke rijke bronnen (voedingsgisten, lever, volle granen), behalve in gevallen van ziekte, dan neemt de behoefte zo toe, dat B vitamine-preparaten nodig zijn.