Toen ik voor het eerst hoorde dat er ook negatieve kanten zaten aan inenten was ik net zwanger van ons eerste kind. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik vond het typisch weer zo'n ´geitenwollensokken- verhaal', ik was immers zelf ook volledig volgens sche- ma ingeënt en inentingen zijn toch noodzakelijk voor een goede gezondheid van je kind? Meer om degene die met het verhaal kwam een plezier te doen, ben ik mee- gegaan naar een voorlich- tingsavond van Nelleke Bruch en Merel Verver.

Voorlichtingsavond

Waarschijnlijk omdat ze spraken uit eigen ervaring, zowel hun eigen kinderen als die uit hun praktijk, maar ik was meteen overtuigd!

Twijfel

Toen de baby eenmaal geboren was, sloeg eigenlijk pas de grote twijfel toe. Zo'n klein hummeltje, waar jij als ouder volledig voor verantwoordelijk bent! Wat is wijsheid? Ik werd heen en weer geslingerd tussen de RIVM-doctrine (vaccinaties zijn volkomen veilig en noodzakelijk, red.) - die toch aardig ingesleten was - en de kennis die ik recentelijk vergaard had. Er waren momenten dat ik liever van niets geweten had zodat ik niet had hoeven te beslissen. Toen het uur der waarheid aanbrak en de enveloppe met inentingskaarten in de bus kwam en de eerste afspraak gemaakt moest worden voor het CB, was ik er nog lang niet uit. Ik heb het mezelf makkelijk gemaakt door te beginnen met uitstellen. Ik was er inmiddels wel van overtuigd dat dit geen kwaad kon en het gaf me wat meer tijd om na te denken. Natuurlijk ging ik met al mijn artikeltjes van de NVKP langs bij andere jonge moeders.

Teleurstelling

 Tot mijn ontzetting en teleurstelling kon ik mijn verhaal totaal niet kwijt. Bij die moeders niet, maar ook verder bij niemand. Steeds

Natuurlijk willen wij als ouders alles voor de gezondheid van onze kinderen doen.

als het onderwerp 'de prikjes' door iemand werd aangeroerd, stak ik van wal met mijn nieuw verworven kennis, maar ik kreeg enkel negatieve reacties.  Het erge is dat het toch allemaal hoger opgeleide mensen betrof, die geacht worden

zelfstandig te denken op basis van de beschikbare informatie! Zodra het echter over inentingen gaat, volgen ze blind de RIVM-doctrine!

Website hielp!

Gelukkig was er de site van de NVKP waar ik steeds als ik overmand werd door twijfels, mijn gevoel dat ik mijn kind (voorlopig) niet moest laten inenten, weer bevestigd zag. Toen de eerste paar maanden, en dus ook de grote inentingen hausse, voorbij waren, werd het makkelijker. Je leert de discussie ook een beetje te vermijden en daarnaast zie je dat je kind echt niet onmiddellijk dood gaat als het niet ingeënt is. Inmiddels is mijn dochter al anderhalf. Geen haar op mijn hoofd meer die piekert over DKTP of BMR. Heel soms twijfel ik nog wel eens over losse Tetanus of misschien Polio, maar dat heeft geen haast.

Wat blijft is de intense emotie die ik voel op het moment dat het inentingenverhaal heel dicht bij komt en het gaat over een kind dat mij zeer dierbaar is. Er is één, één jonge moeder die wel is gaan nadenken

naar aanleiding van mijn verhaal en ik heb tranen in mijn ogen terwijl ik schrijf dat zij heeft besloten haar nu één maand oude zoontje (voorlopig) niet in te laten enten.