<typohead type="3">De ziekte </typohead>

Tetanus wordt veroorzaakt door een bacterie die vooral in aarde en mest voorkomt, maar ook overal elders, onder andere in stof en kan jaren overleven in sporenvorm. Het is een anaërobe bacterie, dat wil zeggen dat hij zich alleen in een zuurstof arme omgeving kan ontwikkelen. Daarom treedt tetanus vooral op bij vieze en diepe wonden, na beten of steken met een puntig voorwerp. Merkwaardig genoeg kan bij 20% van de tetanus gevallen geen wond of infectie gevonden worden. In een schone en open wond zal geen tetanus ontstaan. Als zich toch tetanus ontwikkelt wordt er een toxine afgescheiden die via de zenuwen het ruggenmerg en de hersenen bereiken wat ernstige spierkrampen veroorzaakt in de ledematen, kaken, slikspieren en ademhalingsspieren, waardoor een levensgevaarlijke toestand kan ontstaan. De eerste symptomen verschijnen tussen de 2 en 50 dagen en manifesteren zich het eerst in het gelaat. De kauwspieren zijn samengetrokken en de mond kan niet geopend worden. Zonder behandeling geneest 50% spontaan. In zeldzame gevallen leidt de aandoening tot de dood.

<typohead type="3">Voorkomen</typohead>

De ziekte is niet besmettelijk. Door tetanus komen elk jaar ongeveer een miljoen pasgeborenen om in de ontwikkelingslanden door gebrek aan hygiëne, vooral als de navelstreng op niet steriele wijze wordt doorgesneden. In het Westen is tetanus vrijwel verdwenen door een betere hygiëne, betere verzorging van wonden en het gebruik van antibiotica. De invoering van de tetanusvaccinatie heeft de dalende curve vanaf 1900 niet kunnen beïnvloeden, het vaccin voorkomt de ziekte immers niet. Op het ogenblik komt tetanus in de Westerse wereld vooral onder mensen boven de 50 jaar voor, het gemiddelde is 74 jaar. Voordat kinderen lopen is het risico op tetanus vrijwel nul.

<typohead type="3">Behandeling</typohead>

Sinds de zestiger jaren wordt een menselijk serum ingespoten dat afkomstig is van overgevaccineerde personen. De bijwerkingen zijn veel geringer dan met het paardenserum dat daarvoor gebruikt werd, maar het serum werkt niet in alle gevallen. Preventieve maatregelen zoals het met groene zeep wassen van vieze wonden, het gebruik van waterstofperoxide en desinfectie zijn essentieel om tetanus te voorkomen. Let op: het serum is wat anders dan het vaccin. Het vaccin in de vorm van de combinatie DKTP is preventief. Het serum wordt gebruikt als iemand toch tetanus zou krijgen en wordt ook in ziekenhuizen gegeven als u een vieze wond heeft en langer dan 10 jaar geen tetanusvaccin heeft gehad. De vroegtijdige herhaling van het tetanusvaccin kan gevaarlijk zijn door de vorming van een ?complex immuun?, wat een massale ontstekingsreactie tot gevolg kan hebben.. 

Reeds in 1950 werden er door een ziekenhuisarts uitstekende resultaten geboekt bij acht patiënten door hen een dagelijkse injectie van 20 ml magnesiumchloride 25% te geven.2

In de homeopathie werden goede resultaten geboekt met de preventie van tetanus. Middelen als Pyrogenium, Ledum en Hypericum hebben een goede reputatie op dit gebied.

<typohead type="3">Het vaccin</typohead>

Het vaccin werd in 1923 uitgevonden en is het eerste vaccin dat niet de hele ziektekiem bevat. Het bevat het toxine en verhindert daarom niet de ontwikkeling van een tetanusinfectie, maar neutraliseert alleen het toxine dat het produceert. Het zou dus een relatief onschuldig vaccin moeten zijn ware het niet dat het resten van de voedingsbodem waarop het gekweekt wordt bevat. Tevens bevat het formol en aluminium.

<typohead type="3">Bijwerkingen</typohead>

De bijwerkingen zijn vooral van allergische aard.

<typohead type="3">Wat is wijs?</typohead>

Zoals gezegd is er geen enkele reden om kinderen voor ze lopen al tegen tetanus in te enten. Er kan dan volstaan worden met twee vaccinatie met twee maanden tussenpauze en een herhaling na een half jaar tot een jaar.

Voor verdere informatie kunt u lezen: Ziektes en vaccins nader bekeken, uitgegeven door de Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken, juni 2001

<typohead type="3">Litteratuur</typohead>

<typolist type="1">

Dr. François Choffat, Le droit de choisir; Jouvence Editions, ISBN 2-88353-222-2 Fumeron, Neveu ;  Cahiers de la Société médicale de biothérapie, no. 39, 1973

</typolist>

Deze tekst is met toestemming overgenomen van de website van Tinus Smit: