Vaccineren? – Nu weet ik beter, maar daar krijg ik mijn vader niet mee terug.

Ramona vertelt: “Wij hebben drie kinderen, waarvan twee zoons van 10 en 8, die beide wel gevaccineerd zijn, en een ongevaccineerde dochter. Voor de jongens heb ik het gewoon gedaan want ik wist niet beter en stond er gewoon niet bij stil dat het in keuze is om wel of niet te prikken. In de tijd dat de oudste zijn laatste vaccinatie ‘moest’ krijgen heb ik het verhaal van Freek Hagoort gelezen en dat heeft me zo aangegrepen dat ik ben gaan zoeken en dat hele vaccinatie verhaal uit ben gaan pluizen.

Toen ik eenmaal begon met graven was ik er al snel dag en nacht mee bezig. Ik vond steeds meer informatie en filmpjes op youtube en mijn gevoel dat er iets goed mis is, werd versterkt naarmate ik meer ontdekte.

Ik heb besloten om de jongste (nu 6 maanden) niet te laten vaccineren. In het begin heb ik er wel wakker van gelegen. Ik dacht: “Waar begin ik aan, is het wel zo verstandig,  loop ik geen risico, en wat als er dan toch iets gebeurd, kan ik dan nog met mezelf leven”, en ga zo maar door. En ik heb natuurlijk ook rekening te houden met mijn partner. Hij is niet zo thuis als ik in de materie en ook nog van de oude stempel. De dokter heeft altijd gelijk en hij vond het allemaal maar ‘new age’ waar ik mee aankwam. Zijn houding was er een van: ‘Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg en  laten we nou allemaal maar doen wat de dokter zegt dan is het vast goed.’

Het was een hele strijd en een behoorlijke frustratie. Ik las van alles en was er zo van overtuigd dat vaccins niet O.K. zijn, maar mijn man wilde daar niets van weten. “Doe maar wat je wilt, zei hij telkens, maar het is wel jouw verantwoordelijkheid”, en dat vond ik heel zwaar om te dragen. Maar later is zijn houding wel totaal veranderd.

Op een gegeven moment was er de Mexicaanse griep met die breed uitgemeten paniekzaaierij in de media, net in de tijd dat ik bezig was met het onderzoek naar kindervaccinaties.  Tijdens een familiefeestje kwam het onderwerp ter sprake en ze vroegen: “Wat ga jij doen, een prik halen?” Ik heb toen al mijn moed verzameld en zei: “Nee dat ga ik niet doen.”  Er zaten tien man in de kamer en alle tien keerden ze zich tegen mij: “Waar ben je mee bezig, je bent een moordenaar, en je eigen kinderen niet beschermen”, en nog meer van de meest vreselijke dingen werden naar mijn hoofd gegooid.

Ik heb toen een tijdje geen contact gehad met mijn familie. Ik kon het niet begrijpen: zo’n felle reactie, ik kreeg niet eens de kans om uit te leggen waarom ik die prik niet ging halen, ze wilden het allemaal niet horen. Zeer frustrerend was ook dat gevoel van als ze zouden weten wat ik weet dan zouden ze mij niet veroordelen en hun eigen kinderen ook niet vaccineren maar niemand wilde naar mijn kant van het verhaal luisteren.

Maar een jaar geleden is er iets heel ingrijpends gebeurd. Mijn vader ging de griepprik halen tegelijkertijd met de prik tegen de Mexicaanse griep. Ze hadden er een fijn cocktailtje van gemaakt; dat stond wel ergens wel in een bijsluiter maar het merendeel van de mensen wisten het niet omdat het niet expliciet verteld werd. Mijn vader had ‘s ochtends de griepprik gehaald en ‘s middag kreeg ik een telefoontje dat pa er niet meer was. Hij had een acute hartstilstand op de leeftijd van 57 jaar en was niet meer te reanimeren.

Mijn eerste reactie was: ‘dat heeft met die prik te maken.’ En eigenlijk zijn we daar allemaal van overtuigd, hoewel er geen melding van gemaakt is. We waren allemaal zo overmand door emoties en zo geschrokken. Mijn vader had longemfyseem maar dat was alles, was verder in goede gezondheid. Hij was na de injectie meteen doorgegaan naar zijn werk en is daar ingestort.

Later hoorde ik van een arts (Jannes Koetsier – www.degezondepatient.nl ) dat ieder vaccin inwerkt op de hersenen. Dus ook op de hersenstam alwaar het regelcentrum zit voor de vitale hart-long-functies. Dat betekent dat iemand met longemfyseem – dus zeer slechte longen – extra kwetsbaar is voor ontregeling van de hart-long-functie. Maar daar worden we nou weer net niet over geïnformeerd. En ook niet dat er in de tijd dat er gevaccineerd werd tegen de Mexicaanse griep ook wel gevaccineerd werd tegen de ‘gewone’ seizoensgriep en dat er volgens de bijsluiters enige tijd tussen moest zitten wat niet is gebeurd.

In mijn familie ligt nog steeds een soort van taboe op en we hebben het er niet echt over maar mijn man en ook de rest van de familie gedragen zich nu anders naar mij toe. Er worden geen woorden aan vuil gemaakt maar ik heb wel een soort van respect gekregen. Mijn vader krijg ik er niet mee terug, maar mijn kinderen krijgen in ieder geval geen vaccins meer.

Er is nog iets wat me gesterkt heeft in mijn beslissing om mijn baby niet te vaccineren. Ik kreeg een kraamhulp en dat was de eerste persoon in mijn leven die er bewust voor gekozen heeft om haar eigen kind niet te vaccineren.  Ze werkt voor een regulier kraambureau en ik mag haar naam niet noemen, want de voorlichting die ze geeft aan haar cliënten gaat totaal tegen de officiële lijn in.

Ik heb tijdens de zwangerschap – en ook nu – supplementen gebruikt om de natuurlijke weerstand te versterken zoals vitamine D en probiotica, en gelukkig is het ook allemaal goed gegaan met de borstvoeding. Mijn baby is nu zes maanden ik vind haar echt een wonderkind als je ziet hoe ze vooruit schiet in vergelijking met wat de andere kinderen konden met zes maanden. Laat mij dus gewoon maar lekker eigenwijs zijn en doen wat mijn intuïtie me ingeeft. Mijn onzekerheid ben ik kwijt; ik doe gewoon lekker mijn ding.”

Ramona, Oosterhout, opgetekend door Door Frankema (www.vaccinvrij.nl)