Ontroostbaar huilen 1
Ontroostbaar huilen en het wel en niet vaccineren van dochters.
Op 13 juni 1985 werden wij trotse ouders van onze prachtige dochter Isabelle. De apgar score van onze dochter was fantastisch, het gewicht was fantastisch, zeven pond. De bevalling was fantastisch, binnen vijf uur bevallen. Volgens het boekje, zei de gynaecoloog.
Net als alle andere ouders kregen wij te maken met het vaccineren van ons kind. Ik vond het destijds een lastig gegeven dat een klein lijfje zich sterk moest maken tegen meerdere ziektes in 1 keer, iets wat de natuur toch echt anders aanpakt. Onze dochter begon steeds meer te huilen vanaf het moment nadat ze haar eerste vaccinaties kreeg, dit was op de leeftijd van 8 weken. Na de vierde DKTP vaccinatie met 11 maanden werd ze ontroostbaar. Ik ben naar de consultatie arts gegaan en ze gaf me het advies de gordijnen te sluiten op haar kamertje en haar daar haar rust te geven, dan zou het wel goed komen.
Isabelle bleef ontroostbaar. Ik was zo blij als mijn zus met Isabelle door het huis ging wiegen en dansen. Soms was ze dan een momentje stil. Maar er waren ook periodes bij dat ze heel hoog, heel zielig huilde. Er was echt weinig tot niets aan te doen om haar dan stil te krijgen. Ik heb mijn dochter gelukkig heel lang borstvoeding gegeven, dit waren de momentjes die voor ons beiden voor wat rust zorgden. Je merkte dat ze dan toch een beetje troost vond. Pas later, toen ik over vaccinatieschade ging lezen, viel alles op zijn plek. Ik deed namelijk zo goed mijn best met alles en had ondertussen wel in de gaten dat na het bezoek aan het CB het telkens opnieuw een hel werd. Maar, tanden op elkaar en een goede moeder zijn door alles wat er ook maar was aan vaccinaties er in te laten spuiten. Op een gegeven moment ging ze na een vaccinatie met één oogje naar binnen kijken. Ik schrok toen zo, dit was mijn Isabelle niet meer, die had twee prachtige blauwe kijkers. Ik ben naar de oogspecialist gegaan, die keek mij aan en vroeg of het met mij wel goed ging? Nee dat ging het eigenlijk niet, na zoveel slapeloze nachten en stressvolle weken.
De babytijd was met tijden rampzalig. Ik weet nu dat mijn dochter last heeft gehad van ‘hersenhuilen’, een reactie die veel vaker voorkomt dan dat mensen beseffen. Het zogenoemde hersenhuilen van baby’s na hun DKTP vaccinatie staat overigens in de bijsluiter vermeld en is dan ook een duidelijk signaal dat er iets ernstig mis is met je baby. Ouders worden gerustgesteld door de woorden “dit is een ‘normale’ reactie, die gaat vanzelf over”. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat dit niet zomaar overgaat, je baby horen krijsen en haar niet kunnen helpen is niet niks. Ik vraag mezelf dan ook af waarom er geen bijsluiters worden besproken, zodat ouders beter voorbereid zijn, en daardoor dan ook oplettender op de mogelijke vermelde bijwerkingen.
Voor onze jongste dochter is dan ook heel bewust gekozen voor een vaccinvrije opvoeding.
De start van haar leventje was prematuur, 7 weken te vroeg en ruim 3 pond. Met keizersnede ter wereld gebracht, omdat ik torenhoge bloeddruk kreeg. Hoe anders was deze start. Echter de babytijd was fantastisch en wat deed ze het goed. Prachtige ogen, ze huilde alleen als ze honger had of een vieze luier. Zo anders dan bij mijn oudste dochter, die in feite een veel betere start had dan haar jongere zusje. De babytijd was een verschil van dag en nacht. Ik krijg nu wel regelmatig het verwijt dat ik een onverantwoorde moeder ben door niet meer te vaccineren. Echter met de ervaringen uit het verleden, weet ik gelukkig zelf wel beter. Ik zou wensen dat er meer aandacht werd besteed aan de mogelijke bijwerkingen van vaccins en de gevolgen die dit heeft voor kinderen en gezinnen. Het zou fijn zijn als er meer maatschappelijke vrede en begrip zou ontstaan voor elkanders keuze. De keuze om niet langer deel te nemen aan het Rijksvaccinatieprogramma komt meestal voort uit ervaringen bij je eigen kind. Mensen beseffen vaak niet wat deze ‘onverantwoorde’ ouders veelal voor een leed hebben doorstaan. Ik ben dan ook voorstander van meer eerlijke informatie en meer aandacht voor deze ervaringsverhalen.
Trotse moeder van 2 dochters (november 2018)