Niet inenten: het grootste geschenk aan onze kinderen.

Voor mij als ouder was het een prachtige tijd, het opgroeien van onze kinderen mee te kunnen maken en hen op weg te helpen naar een gelukkig, gezond en zelfstandig leven. We hebben vijf kinderen gekregen, allemaal niet ingeënt, het zijn nu tieners en begin twintigers.  Gedurende de jaren die we als ouder onze kinderen mochten verzorgen, voeden en opvoeden, hebben we vast en zeker veel fouten gemaakt, maar één ding, … daar zijn we het altijd nog zonder twijfelen over eens: de keuze om hen niet in te laten enten. Dat was de beste keuze die we ooit hebben gemaakt en die het meest heeft mogen bijdragen aan hun huidige goede gezondheid, zowel fysiek als emotioneel.

Ze staan alle vijf ieder voor zich stevig in hun schoenen, waren vroeger zelden of nooit ziek, zagen nauwelijks reguliere dokters, en beginnen nu aan hun jongvolwassen leven, uitgerust met een gezonde portie zelfvertrouwen, vol enthousiasme voor hun eigen idealen en hun dromen realiserend. En dit alles niet gehinderd door gezondheidsproblemen die we om ons heen zien, geen allergieën, astma of hooikoorts, hoewel dit wel in onze familie voorkomt, en niets van alle aandoeningen die in verband gebracht kunnen worden met vaccinaties; geen autisme, leerstoornissen, ADHD, of diabetes, om er maar een paar te noemen.

En de kinderziektes? Misschien hebben ze er een paar van doorgemaakt, we hebben het nauwelijks gemerkt. Een paar dagjes thuis met waterpokken, misschien een kinkhoest-achtige ziekte, maar niets ernstigs, geen medicijnen. Die hebben we ook helemaal niet in huis, zelfs geen paracetamol of aspirine. Gewoon: niet.

En wat ik zo fijn vind, nu, na 25 jaar, zien we vijf jonge mensen die hun eigen sterke persoonlijkheid hebben en zich niet snel van de wijs laten brengen door anderen, of door gangbare meningen of bangmakerij in de media. Ze gebruiken nog steeds hun eigen gezonde verstand, en durven hun eigen weg te gaan, ook al is dat soms niet zoals de rest doet. Ze hebben hun plek gevonden op (de Vrije) school, in hun studie aan de universiteit, op hun sportclub, in de muziek, en zijn alle vijf sociale mensen, die voor je klaar staan als je hulp of steun nodig hebt. 

Als ik de resultaten van de weinige studies lees waarin gevaccineerde met ongevaccineerde kinderen worden vergeleken, en lees dat de ongevaccineerden er op alle belangrijke punten beter afkomen, dan kan ik dit in onze eigen ervaring alleen maar bevestigen. Wij hebben dit positieve effect van niet-inenten dagelijks mogen meemaken.

En dat gaat verder dan alleen maar “gezonder” zijn, het is ook een stukje “gelukkiger” zijn, want als kind heb je geen traumatische ervaringen hoeven doormaken die direct of indirect met het inenten te maken hebben: geen nare prikken, stijve armen of opgezwollen beentjes, dagen niet kunnen sporten, niet ziek thuis op bed liggen na de prikken, geen verlies aan vertrouwen in je ouders die je zomaar pijn laten doen, terwijl je dat niet begrijpt als kind, geen massale kudde-bijeenkomsten waarin rijen bange kinderen achter elkaar in no-time geprikt moeten worden, geen pijnlijke oorontstekingen, geen eindeloos artsen- en ziekenhuisbezoek als je na de inentingen chronisch ziek bent geworden, geen onbehaaglijk schaamtegevoel als je je niet in je bikini durft te vertonen door al het hardnekkige eczeem dat je al vanaf baby hebt na de eerste prikken, en dat maar niet weggaat. Niets van dat alles.

Toen onze kinderen geboren waren, was het voor ons geen optie om hen in te laten enten. We hadden binnen de familie gevallen van ernstige vaccinatieschade meegemaakt, en waren al lang bewust bezig met gezonde voeding, sport en (zo nodig) alternatieve geneeswijzen. Doordat we vooraf al zoveel gelezen hadden, - internationale literatuur, want in Nederland was er in die tijd nog weinig te vinden - hebben we vanaf de geboorte van ons eerste kind direct bij de GGD aangegeven geen oproepen te willen ontvangen, en zijn we ook nooit met hen naar het consultatiebureau gegaan. Dat is niet verplicht en had voor ons geen meerwaarde. Sindsdien hebben we geen brieven meer ontvangen en later hebben ook onze oudere kinderen zich afgemeld bij de inentingscampagnes voor jongeren. Het kostte wat moeite, want ze willen je telkens weer overhalen om “mee te doen”, maar als je doorzet, kun je je dus “uit het systeem laten halen”. Wij hebben als reden opgegeven: “Om medische redenen. We zijn ervan overtuigd dat inentingen wetenschappelijk slecht onderzocht zijn, en een gevaar vormen voor de gezondheid.”

Toen de kinderen nog klein waren, kenden we gelukkig in onze omgeving lieve mensen die veel over natuurlijke gezondheid afwisten, en ging ik vanaf dat ze een paar weken oud waren naar een hele fijne cursus babymassage in Amsterdam, gegeven door een yogadocente met internationale ervaring als verpleegkundige. Haar kon ik iedere week persoonlijk vragen stellen als ik ergens twijfels over had, of als ik een welwillend luisterend oor nodig had. Heel positief en heel anders dan wat ik regelmatig van andere moeders hoorde, die huilend van het consultatiebureau terugkwamen omdat ze bang gemaakt waren dat hun kind zou komen te overlijden als ze niet zouden inenten. De artsen wisten duidelijk niet waar ze het over hadden en waren slecht geïnformeerd.  

Eén keer ben ik, zonder kind, bij het consultatiebureau langsgegaan, uit nieuwsgierigheid, en heb de arts vriendelijk gevraagd of ze één van de kritisch-wetenschappelijke boeken over inentingen van een lange literatuurlijst, ooit had gelezen. Het antwoord was: “nee, hoor, ken ik niet”. Ongelooflijk, maar waar. De arts kende de literatuur niet, maar raadde ouders wel aan om in te enten. Ouders vertrouwen dus blindelings op onwetende artsen…

Al met al ben ik iedereen dankbaar die ons op onze niet-inent-weg heeft gesteund. Intuïtief heb ik altijd voor mezelf geweten dat “gif niet gezond maakt”. Daar heb je geen wetenschappelijke feiten voor nodig, dat is gewoon gezond boerenverstand.

Een kwart eeuw geleden, toen onze eerste zoon geboren was, had je nog geen internet, en moest ik heel veel moeite doen om via onze Duitse vroedvrouw, gespecialiseerd in natuurlijke thuisbevallingen, aan mijn eerste Duitse boekje over inentingen te komen. (Onze kinderen zijn trouwens allemaal thuis geboren, zonder complicaties, zonder Echo’s en zonder medische interventies, gelukkig, wat een geschenk!) In die tijd had je, als je klakkeloos inentte, nog het excuus dat je het als ouder niet had kunnen weten… maar nu, in deze moderne media-tijd, nu heb je dat excuus als ouder niet meer. Eén klik op internet, en je hebt de feiten gratis en met weinig moeite voor je op je scherm. Als je dan nog steeds de onwetende artsen en goedgelovige meute volgt… tja, dan is dat inderdaad je eigen keuze. Als ik nu nog eens zou moeten kiezen voor mijn baby… een paar dagen bof, rodehond aan de ene kant, of aan de andere kant door inenten meer kans op wiegendood, epilepsie, autisme, leerstoornissen, ziekenhuisopnames, buisjes in de oren, eczeem, allergie? Ik zou weer dezelfde keuze maken als toen, zeker met de extra informatie en rijkdom aan ervaringen die ik in die 25 jaar heb opgedaan.

Ik wens iedereen intens toe, dat hij of zij achter de eigen keuze staat en de moeite en tijd heeft genomen zich erin te verdiepen. Nog meer wens ik iedere ouder toe dat hij/zij er niet te laat achter komt dat gevaccineerde kinderen slechter af zijn dan ongevaccineerde kinderen.

Sylvia, Almere Haven, opgetekend november 2019