“Je doet het voor een ander”

september 2024

Voor 2021 was ik kerngezond en zeer sportief. Ik at biologisch, niet roken, niet drinken, geen drugs en geen idee wie mijn huisarts was. Dat veranderde drastisch toen ik in juli 2021 de 2e Pfizer vaccinatie kreeg.

In de loop van 2 weken kreeg ik iedere dag nieuwe bijwerkingen tot er zo'n totale oorlog in mijn lijf was uitgebroken dat ik op een rolstoel bij de SEH belandde: wazig zien, concentratieproblemen, moeheid, geheugenverlies, piep in mijn oor, neuropathie in allerlei vormen en maten (breinaalden, fakkels, mieren, scherven op mijn huid) zodat ik moest braken van de pijn, non-stop hevig ongesteld (het leek wel of ik moederkoeken verloor), ontstekingen, mijn teennagels vielen uit, hartsteken, benauwd, spasmen, verkrampingen, overprikkelend, airhunger, hartritmestoornissen, gevoelloosheid (ook tijdens seks), temperatuurstoornissen, slapeloosheid, nachtmerries, duizeligheid, stotteren, verlies van controle over blaas en darmen en krachtverlies.

Ik belandde uiteindelijk als een levende vibrator in een rolstoel op de spoedeisende hulp. Ik was een bijrijder in mijn eigen lichaam geworden. Het angstigste wat ik ooit had meegemaakt. Op de SEH vroegen ze wat er gebeurd was. De vaccinatie is gebeurd. Ik werd naar huis gestuurd met de mededeling dat ik er een nachtje over moest slapen en dat het de volgende dag wel over zou zijn. Mijn partner pikte dat niet, maar ook bij de tweede SEH werd ik weggestuurd.

De volgende ochtend belandde ik vele kilo's lichter bij de huisarts en begon een lang traject voor genezing en erkenning (waar mijn huisarts gelukkig als een van de weinigen in Nederland aan mee werkte). Qua genezing heb ik het meeste aan het snelle optreden en supplementen van mijn huisarts te danken, die me een cocktail van antibiotica, ivermectine, vitamine C, zink en prednison gaf die de klachten deed verminderen. Ik heb nog steeds bijna alle symptomen, maar in mindere mate (of ik ben er meer aan gewend geraakt).  
Qua erkenning is het lastiger. De doofpotaffaire begint namelijk al op de SEH.

Als ik na een auto-ongeluk in deze toestand naar binnen was gereden was ik onmiddellijk onderzocht. Nu werd ik naar huis gestuurd en waren al mijn klachten 'psychisch'.
En als je dan een jaar later eindelijk door een neuroloog onderzocht wordt is het 'te lang geleden om na te gaan of het door de vaccinatie komt. Dat is niet meer met zekerheid te zeggen. Het kan ook toeval zijn.' Veel van mijn lotgenoten gaan naar het buitenland en betalen daar voor onderzoeken om een diagnose te krijgen. Ik heb ook onderzoeken zelf moeten betalen, maar uiteindelijk kreeg ik na 2 jaar de diagnose PVS; Post Vaccinaal Syndroom.

Het is traumatisch om een vaccinatie 'voor een ander' te nemen en er vervolgens achter te komen dat 'de ander' je volledig in de kou laat staan. Er is geen enkel vangnet voor mensen met vaccinatieschade. Sterker nog, je wordt uitgescholden voor leugenaar, schaap en wappie (in het gunstigste geval). Je wordt gecensureerd. Je wordt genegeerd. Je krijgt geen zorg. Je raakt je baan/bedrijf kwijt. Je raakt je spaargeld kwijt. Je raakt je pensioen kwijt. Je raakt je vrienden of relatie kwijt. Je raakt je gezondheid kwijt. Je raakt je toekomst kwijt. Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Je kunt hier tamelijk depressief van worden. Je kunt er ook erg boos van worden. Zoals ik. En die boosheid probeer ik nu om te zetten in actie. Ik heb het GGD, RIVM, VWS, alle leden van de eerste kamer, alle leden van de tweede kamer, de EMA, de WHO, Pfizer, het Lareb, C-support, slachtofferhulp, juristen, wetenschappers, consumentenclaim, alle media, UMC's, stichtingen, FNV, etc. gemaild. Vooralsnog ben ik in een surrealistisch Kafka boek beland. Met Kafka liep het niet goed af. Maar iedereen kent inmiddels zijn boek, dus ik blijf doorgaan. En ik ben niet de enige. Inmiddels heb ik bij de Stichting Coronaschade gelijkgestemden gevonden en hopelijk krijgen we samen vaccinatieschade onder controle.