Het Pfizer-vaccin geeft 12-jarige dochter levenslang gezondheidsproblemen

Moeder vraagt tijdens een persconferentie om hulp voor haar door het ‘vaccin´ beschadigde dochter.

Op 20 januari ontving Maddie (12 jaar) haar 2de dosis van het Pfizer Covid-vaccin als deelnemer aan de klinische proef.

Tijdens een persconferentie in Wisconsin legde haar moeder, een verwoestende getuigenis af waarin ze vertelde hoe het Covid-19-vaccin haar 12-jarige dochter Maddie levenslang gezondheidsproblemen heeft bezorgd, ze kwam in een rolstoel terecht.

De moeder schreef haar drie kinderen in voor de klinische proef van Pfizer voor 12-15-jarigen. “Alle drie onze kinderen hebben zich vrijwillig aangemeld en we waren verheugd om deel te nemen aan de proef die ons allemaal kon helpen terug te keren naar het normale leven. Mijn man werkt in de medische sector en ik heb een diploma in elektrotechniek. We zijn pro-vaccin en pro-wetenschap, en daarom hadden we afgesproken om Maddie en haar twee oudere broers als vrijwilligers te laten deelnemen aan het proces van testen.

Voordat Maddie haar 2de dosis van het vaccin kreeg, was ze een gezonde 12-jarige met veel vrienden. Ze had een fijn leven en was energiek. Toen zij de tweede injectie kreeg, voelde ze onmiddellijk pijn op de injectieplaats en in de 24 uur daarna kreeg ze hevige buikpijn en pijn op de borst, de manier waarop ze de pijn op de borst beschreef was als volgt. 'Het voelt alsof mijn hart uit mijn nek wordt gerukt.' Ze kreeg pijnlijke elektrische schokken in haar nek en ruggengraat waardoor ze voorovergebogen moest lopen. Ze had extreme pijn in haar vingers en tenen; ze werden wit en ze waren koud als je ze aanraakte, ze had oedeem. We volgenden de instructies van de verpleegkundige van het vaccinonderzoek op, en mijn man bracht haar onmiddellijk naar de eerste hulp.

Er werd bloed bij haar afgenomen voor een nier profiel en getest. Ze werd gecontroleerd op blindedarmontsteking, die ze niet had, en kreeg een infuus met wat medicijnen, daarna is ze naar huis gestuurd. In de ontslagpapieren van de spoedeisende hulp van het kinderziekenhuis waar ze naar toe ging, stond echter de diagnose: 'Ongewenst effect van het vaccin.' Dit zou de enige keer zijn dat dit in haar medische rapport staat, maar het staat erin!

Gedurende de volgende twee en een halve maand werden haar buik- en zenuwpijnen ondraaglijk. Ze kreeg bijkomende symptomen zoals gastroparese (maagstoornis), misselijkheid en braken, onregelmatige bloeddruk en een onregelmatige hartslag. Ze kreeg ook last van geheugenverlies, ze haalt woorden door elkaar, hersenmist, hoofdpijn, duizeligheid, flauwvallen - ze viel en stootte haar hoofd - en kreeg epileptische aanvallen. Ook ontwikkelde ze verbale en motorische tics.

Ze had verlies van gevoel vanaf de taille en spierzwakte, drastische veranderingen in haar gezichtsvermogen, urineretentie en verlies van blaascontrole, ernstig onregelmatige en zware menstruatiecycli en uiteindelijk moest ze een NG-buis inbrengen om voeding te krijgen. Al deze symptomen zijn er vandaag nog steeds, sommige dagen zijn erger dan andere.

Onze grootste uitdaging kwam toen haar artsen een alternatieve diagnose stelden die voorheen nooit op haar van toepassing is geweest. Omdat ze er niet achter konden komen wat er nu precies aan de hand was, bestempelde een arts haar als iemand met een 'functionele neurologische aandoening', die zei dat het te wijten was aan angst. Dit baarde ons zorgen, we waren het niet eens met deze diagnose. Kijk eens naar haar, een inmiddels 13-jarige, kan zij hier rustig zitten als ze angst of mentale problemen heeft?

Op een gegeven moment hebben ze zelfs geprobeerd haar op te laten nemen in een psychiatrisch ziekenhuis. Dus we hebben aanvullende medische adviezen ingewonnen.

In juni hebben we haar neuroloog in contact gebracht met een andere arts die onderzoek doet naar bijwerkingen zoals die van Maddie. Ze kreeg eindelijk de beschikking, maar ze gaven haar uiteindelijk een MRI van haar hersenen, een MRV en een heleboel aanvullende bloedonderzoeken. Het duurde vijf maanden, in die vijf maanden is Maddie negen keer op de eerste hulp geweest en drie keer in het ziekenhuis opgenomen, in totaal twee maanden in het ziekenhuis.”

De moeder vraagt zich af: “Waarom doen ze geen onderzoek bij haar om erachter te komen waarom dit is gebeurd, zodat andere mensen dit niet hoeven mee te maken? In plaats daarvan zeggen ze gewoon dat het mentaal is.

Maddie bood zich vrijwillig aan voor het Pfizer-proces, dit doe je niet als iemand mentale problemen heeft. Onze reis als ouders om onze dochter te helpen gaat door.

Het enige wat we willen is dat zij wordt gezien, gehoord en geloofd, want dat is tot op heden niet gebeurd. Ook willen we dat ze de zorg krijgt die ze zo hard nodig heeft, zodat ze weer normaal kan gaan leven. Ze mankeerde niets, was helemaal in orde. Ze deed het juist om iedereen te helpen en ze helpen haar niet.

De getuigenis is terug te zien via deze link, bij 10 minuten.