Ervaringsverhaal, gevolgen van inenting voor reis buitenland

In 2008 planden we een vakantie naar Turkije. Niets avontuurlijks, maar een weekje in een luxe resort. Wij, de ouders, met z’n tweeën in de zon, onze twee kinderen in het zwembad, dat idee. Het reisadvies was om je te laten inenten tegen hepatitis-A en DTP.  Onze ziektekostenverzekering dekte de reisvaccinaties. Onze kinderen volgden 'gewoon' het Rijksvaccinatieprogramma en tot dat moment hadden wij nooit vraagtekens gezet bij vaccinaties. Het leek ons een veilig idee en dus gingen we een kleine zes weken voor vertrek gezamenlijk naar de dokterspost voor de inentingen. Die dag ontving ik het Havrix 1440-vaccin (1 ml) tegen Hepatitis A en het Revaxis DTP-vaccin (0,5 ml). Geboren begin jaren zeventig had ik in mijn jeugd - zonder problemen - al de nodige vaccinaties gehad. En ook voor een reis naar Indonesië begin jaren negentig had ik probleemloos enkele vaccinaties ontvangen.

De morgen na de dag van de vaccinaties stond ik wat katterig en met een leeg gevoel op. Denkende dat een ontbijt me zou helpen, smeerde ik aan het aanrecht een boterham. Al staande voelde ik dat ik 'niet goed' werd, waarna vervolgens alles op zwart ging. Enige tijd later - mijn echtgenoot beredeneerde achteraf dat het tien minuten moeten zijn geweest - ontwaakte ik op de plavuizen keukenvloer. Na aanhoudend roepen (mijn gezin was op de bovenverdieping) vond mijn echtgenoot mij daar, met een lijkwit gezicht, koud en klam. Terwijl hij mij omhoog probeerde te helpen, verloor ik weer even het bewustzijn. Mijn echtgenoot belde vervolgens 112, die een ambulance stuurden.

Het ambulancepersoneel constateerden een extreem lage bloeddruk (30/ 50) en een zwakke polsslag en besloten me naar het ziekenhuis te brengen. Na het eten van wat zoete biscuitjes voelde ik me snel wat beter en was mijn bloeddruk hersteld, nog voordat ik in het ziekenhuis arriveerde. In het ziekenhuis werd echter besloten mij voor de zekerheid ter observatie te houden, omdat de artsen het spontaan flauwvallen en de extreem lage bloeddruk niet vertrouwden. Tot dit incident was ik nog nooit flauwgevallen, en ook daarna is het nooit meer gebeurd.

Er werden een aantal onderzoeken gedaan en ik werd aan de hartbewaking gekoppeld. De onderzoeken en de hartbewaking leverden echter alleen op dat ik 'zo gezond als een vis' was en dat er geen medische verklaring was voor mijn flauwvallen. Al bij binnenkomst in het ziekenhuis hadden wij gemeld dat ik de dag ervoor was ingeënt, maar dat werd meteen weggewuifd als oorzaak. Diezelfde avond nog mocht ik naar huis.

In de weken daarna zijn er nog wat onderzoeken gedaan, zo is er een hartfilmpje gemaakt en werd mijn hartritme over een periode van 24 uur gevolgd. Maar ook dit leverde alleen op dat ik kerngezond was. De artsen hadden geen verklaring voor mijn flauwvallen, maar wilden er absoluut niet aan dat de inentingen er eventueel mee te maken hadden.

Na de val ben ik twee maanden ziek thuisgebleven. De val op mijn hoofd had voor een zware hersenschudding gezorgd, die voor extreme vermoeidheid, veel hoofdpijn, concentratieproblemen en duizeligheid zorgden. De hersenschudding is genezen en uiteindelijk heb ik aan alles niet direct aan te wijzen fysieke schade overgehouden. Van hartklachten of hartfalen is later nooit meer sprake geweest.

Wel ben ik sinds dit incident kritisch tegenover prikken. Ik kan echt geen andere verklaring bedenken voor het flauwvallen dan de vaccinaties die ik de dag ervoor gekregen heb. Het 'one size fits all'-principe trek ik sinds die tijd in twijfel. Zelfs voor een simpel paar sokken is er een scala aan keuzes, omdat elk lijf anders is en niet elke sok om elke voet past. Maar dan zou het bij een vaccinatie wél zo zijn dat het bij ieder lichaam, bij elk ras, gender, leeftijd, op elk moment en bij elke conditie past? Dat is niet logisch.

Verre vakanties gaan we vanaf die tijd uit de weg, ik durf geen inentingen meer te halen, angstig dat een volgende keer een reactie geeft die nóg heftiger is. Onze kinderen hebben daarna nog wel de inentingen uit het Rijksvaccinatieprogramma ontvangen. De mogelijkheid om de inenting tegen baarmoederhalskanker te halen hebben we voor onze dochter laten lopen. Onze kinderen zijn nu in de leeftijd dat ze zelf mogen beslissen.

Opgetekend mei 2019