Ervaringsverhalen

Voor 2021 was ik kerngezond en zeer sportief. Ik at biologisch, niet roken, niet drinken, geen drugs en geen idee wie mijn huisarts was. Dat veranderde drastisch toen ik in juli 2021 de 2e Pfizer vaccinatie kreeg.

Op 11 juni 1969 werd mijn zoon Jeroen geboren. Hij was een gezond jongetje van 7 pond. Mijn homeopathische huisarts nam zelf de begeleiding op zich, zodat ik niet naar het door mij verafschuwde consultatiebureau hoefde, waar ik met mijn oudste kind ervaring had opgedaan.

In 2005 werden wij ouders van onze prachtige zoon Jesse. Ik ben in het ziekenhuis bevallen en direct na de bevalling kreeg hij een vitamine K injectie toegediend. Er werd ons verteld dat dit nodig was omdat het een zware bevalling was geweest.

Mijn naam is Jasper en ik ben met mijn 2 zussen en tweelingbroer opgegroeid bij lieve, zorgzame en actieve ouders die vol in het leven stonden. Niet dat alles van een leien dakje ging, want buiten hard werken hadden mijn ouders veel zorgen over mijn tweelingbroertje die geboren is met verschrompelde nieren.

15 maanden oud meisje sterft aan orgaanfalen en hartstilstand, twee dagen na ontvangst van drie vaccins tijdens ‘routinebezoek’.

BMR vaccinatie: De overwinning van een moeder.

De overgrote meerderheid van de artsen zegt dat er geen verband is tussen de drievoudige BMR prik en autisme, maar zou een Italiaanse rechtszaak dit controversiële debat opnieuw kunnen aanwakkeren?

Lotte van Holstein (19) was een fitte meid, totdat ze werd ingeënt met de HPV-vaccinatie. Vier jaar later kan ze nog niet zonder een infuuskuur met eiwitten. “Die acceptatie was moeilijk.”

Oxytocin: Hoe medicijnen bij bevallingen een tekort aan zuurstof bij de baby kunnen veroorzaken (How drug used speed-births starve baby oxygen (oktober 2012).

Vertaald door NVKP.

Het HPV-vaccin wordt sinds begin 2022 ook aan jongens aangeboden. Mijn zoon, 14 jaar oud, heeft het hele Rijksvaccinatieprogramma zonder problemen doorlopen. Als wetenschapper heb ik nooit vraagtekens geplaatst bij het RVP, ik vertrouwde erop.

In de derde week van september 2022 heeft hij een HPV-vaccinatie gehad en sindsdien is hij extreem vermoeid. Hij slaapt elke dag tot 10 uur aan een stuk door en is daarna nog zo moe dat hij na een wandelingetje al kapot is en steken krijgt. Hij kan niet meer sporten en ook niet meer naar school.

Onze dochter is nu zeven jaar, een prachtig en gezond meisje.

Voor ons als ouders was de weg daarnaartoe een weg van intensieve studie in een wereld waarin vaccineren er als vanzelfsprekend bij hoort. Ook voor ons was dat heel lang zo. Wij zijn beide veelvuldig ingeënt voor de vele reizen die wij hebben gemaakt. Ook wij twijfelden niet aan de zin van vaccineren.

Al een paar jaar denk ik dat ik de NVKP wil mailen, ik heb er alleen nooit de tijd voor willen nemen, omdat het zo confronterend en pijnlijk is. Al een paar dagen voel ik nu echt de noodzaak om mijn verhaal te vertellen.

Door het hele ‘corona’ gebeuren ben ik zo anders gaan denken over alles en vooral over vaccinaties. Hierover kan ik blij en dankbaar zijn. Twijfel is omgeslagen in kracht en vertrouwen in mezelf. Door dit alles wil ik graag mijn verhaal delen. Wie weet lezen mensen iets herkenbaars of kunnen ze er kracht uit halen.

Mijn zoon is geboren na een ongecompliceerde zwangerschap en een normale bevalling. Hij heeft afgezien van wat eczeem geen noemenswaardige gezondheidsproblemen gehad in de eerste jaren. Ik zag snel een verband met koemelk (na de eerste papflessen die aangeraden werden) en heb daarom lang borstvoeding gegeven.

Onze Levi is geboren op 31 juli 2019 en werd op 16 juli 2020 opgenomen in het ziekenhuis in Delft ter observatie vanwege symptomen waar de artsen geen verklaring voor konden geven maar waar ze zich wel zoveel zorgen over maakten dat ze hem ter observatie wilden opnemen.

Op 20 januari ontving Maddie (12 jaar) haar 2de dosis van het Pfizer Covid-vaccin als deelnemer aan de klinische proef.

Tijdens een persconferentie in Wisconsin legde haar moeder, een verwoestende getuigenis af waarin ze vertelde hoe het Covid-19-vaccin haar 12-jarige dochter Maddie levenslang gezondheidsproblemen heeft bezorgd, ze kwam in een rolstoel terecht.

Door het lezen over vaccinatieschade is het mij langzaam maar zeker duidelijk geworden, dat de epileptische aanvallen en het autisme bij onze dochter een mogelijk gevolg is van de vele vaccinaties.

Zij is in 2003 geboren en heeft een paar jaar ouder broertje. Zij was een gezonde, bolle en vrolijke baby. In een filmpje van haar op de leeftijd van 9 maanden is te zien hoe zij kon schaterlachen. Ook in een filmpje van haar eerste verjaardag is zij een vrolijk en blij meisje. Met 14 maanden kon zij goed lopen.

Mijn dochter is geboren in januari 1987, na een goede zwangerschap van 41 weken. De bevalling was moeizaam en uiteindelijk geen thuisbevalling. Een mooi en gezond meisje kon ik daarna in mijn armen sluiten. Zij heeft drie maanden borstvoeding gehad.

Op mijn 15e heb ik 3 HPV prikken gekregen. Ik was toen een zeer sportief, gezond meisje. Ik sportte veel en at heel gezond, juist vanwege het sporten. De laatste prik kreeg ik in september 2009. Daarna ben ik steeds meer af gaan vallen en zat niet lekker in mijn vel.

In december 2020 en januari 2021 moest mijn schoonvader verschillende keren naar het ziekenhuis voor zijn blaas, er werd kanker gediagnosticeerd, een plekje op zijn blaas. Daarnaast hield hij vocht vast en dat was achteraf door een onopgemerkt infarct.

Na jarenlang te hebben gezwegen en gerouwd wilde ik naar de toenmalige arts stappen om te ervaren hoe zo'n arts omgaat met zo’n verlies. En ook waarom de stempel wiegendood werd opgeplakt, in plaats van overlijden door vaccinaties.

15 jaar oud was ik toen ik in 2009 de eerste HPV-vaccinatie heb gekregen. Ik werd vrij snel heel ziek. Mijn spieren voelden zwak, ik had er geen kracht meer in.

Ik heb er ook een fikse oorontsteking bij gekregen met veel pijn, wat resulteerde in een gescheurd trommelvlies.

Mijn lichaam werd steeds zwakker met een lage weerstand en een auto-immuunziekte; alopecia, coeliakie en verminderde hoeveelheid witte bloedlichaampjes.

We leven in een vreemde tijd, bijna de hele wereld is in Lockdown i.v.m. het Coronavirus. Volgens veel berichten in de media zou een nieuw vaccin voor Corona (Covid 19) dé uitkomst bieden om deze pandemie tegen te gaan. Dit gegeven heeft mij doen besluiten om mijn ervaring over vaccineren tijdens de zwangerschap met jullie te willen delen.

Mijn dochter is geboren in 1969 en was een prachtig meisje. De zwangerschap en bevalling waren prima gegaan. Deelnemen aan het Rijksvaccinatieprogramma deed je ‘gewoon’.

Precies een jaar nadat wij waren getrouwd is Carin rond 26 augustus 1988 in blijde verwachting geraakt. Op 22 september hebben we de zwangerschap door onderzoek bevestigd gekregen in het MR70, Bachplein 12, Amsterdam. Door haar moeder is Carin erop geattendeerd dat rodehond bij zwangere vrouwen afwijkingen bij de vrucht kan veroorzaken en zij wist niet of Carin rodehond had gehad.

Mijn ouders zouden met de informatie anno 2020 de vaccinaties het liefst niet aan mij en mijn 3 zussen hebben gegeven. Als kind was ik astmatisch. Later legden we het verband tussen de klachten en de vaccinaties.

Voor mij als ouder was het een prachtige tijd, het opgroeien van onze kinderen mee te kunnen maken en hen op weg te helpen naar een gelukkig, gezond en zelfstandig leven. We hebben vijf kinderen gekregen, allemaal niet ingeënt, het zijn nu tieners en begin twintigers.

Half november ging ik naar de huisarts assistent voor de jaarlijkse griepprik. Deze wordt mij sterk aangeraden.

In juli 2013 kom ik na een tetanus vaccinatie in bed te liggen met een moeheid, die aanvoelt alsof ik uitgepunt ben. Ik voel mij als een zombie. De huisarts zegt dat er geen verband is met de vaccinatie. Ook de internist legt eind 2013 mijn melding over de tetanusinjectie naast zich neer.

Mijn ouders zijn van de generatie die weinig vragen stelden aan dokters, leerkrachten etc. Men deed gewoon "wat hoorde", omdat iedereen dat deed. Ik neem het hen daarom ook niet kwalijk dat mijn zusjes en ik naar die verschrikkelijke schooltandarts moesten en het vaccinatieprogramma hebben gevolgd.

In 2008 planden we een vakantie naar Turkije. Niets avontuurlijks, maar een weekje in een luxe resort. Wij, de ouders, met z’n tweeën in de zon, onze twee kinderen in het zwembad, dat idee. Het reisadvies was om je te laten inenten tegen hepatitis-A en DTP.

Een meisje, ruim 2 jaar, is in december 2014 gevaccineerd voor BMR. Moeder komt met haar in februari 2015 bij een therapeut, omdat ze sindsdien jengelig is, slecht eet en slecht slaapt. Op de BMR-vaccinatie heeft ze met koorts en bultjes gereageerd, zij is er goed ziek van geweest. De therapeut besluit om eerst de BMR en DKTP te ontstoren.

In juni 2010 werd mijn oudste dochter geboren. Een prachtig meisje dat goed dronk en sliep. Een voorbeeld baby. Als onwetende moeder ging ik mee in het Rijksvaccinatieprogramma. Bij de eerste vaccinatie kreeg ik het advies van de consultatiebureauarts om maar een paracetamol te geven als ze koorts zou krijgen.

In 2014 werd ik voor het eerst moeder van een prachtige, kerngezonde dochter. Met 14 maanden heeft ze haar BMR-vaccinatie gekregen. Ik had me eigenlijk nog nooit verdiept in wat erin zit of in mogelijke bijwerkingen van vaccinaties. In goed vertrouwen ging ik ervanuit de juiste keuze te maken door met 2 maanden te starten met het Rijksvaccinatieprogramma.

Het eerste jaar van Ryan is voor ons een zware weg geweest van onzekerheden en angst! Angst om hem te verliezen. Veel van jullie hebben meegeleefd met ons en we zijn iedereen dankbaar voor de lieve berichtjes en de steun! We hebben veel geleerd van Ryan en van elkaar! Vertrouwen op gevoel en op je kindje is het beste. We zijn tijdens deze weg vrienden kwijtgeraakt, maar hebben ook bijzondere vriendschappen gekregen.

Begin 1964 werd als vijfde kind in een gezin met uiteindelijk 8 kinderen een jongen geboren. Hij zou net als de andere kinderen worden gevaccineerd. In die tijd hoorde daar de pokkenvaccinatie nog bij. Hij liet echter geen enkele reactie zien op de pokken vaccinatie.

Aan het begin van de lente in 2008 werd ik voor de tweede keer moeder, nu van een prachtige dochter.

Met mijn kinderen volgde ik trouw het vrijwillig aangeboden vaccinatieprogramma, ervan uitgaande dat mijn kinderen dan goed beschermd zouden zijn en tevens ook anderen zouden beschermen!

In 2009 was er een grote mediacampagne over de dreigende pandemie “de Mexicaanse griep”. Op dat moment was ik, 24 jaar oud, een jonge moeder van 2 kinderen, een zoon van 3 en een dochtertje van 1 jaar. Ik heb me mee laten slepen door de angstcampagne over het gevaar van deze griep en heb zowel mijn kinderen als mijzelf laten vaccineren.

Mijn overleden zus heeft samen met haar man Jan drie kinderen gekregen. Haar eerste kindje was een meisje, haar tweede kindje was ook een meisje. Zo lief, ik zag haar in de couveuse in het ziekenhuis en was meteen verkocht.

Mijn gezonde 9 jarige zoon is 4 dagen na de meningokokken ACWY vaccinatie, een nieuwe vaccinatie, zeer ernstig ziek geworden, hij kreeg een acute auto-immuunziekte, Henoch Schönlein.

Onze zoon, geboren in 1999, was een oer-Hollands en gezond kereltje tot het moment dat hij zijn 1e DKTP-vaccin kreeg toegediend op het consultatiebureau. Vanaf dat toegediende vaccin werd het gelijk een ander kind.

Op 13 juni 1985 werden wij trotse ouders van onze prachtige dochter Isabelle. De apgar score van onze dochter was fantastisch, het gewicht was fantastisch, zeven pond. De bevalling was fantastisch, binnen vijf uur bevallen. Volgens het boekje, zei de gynaecoloog.

Zeventig jaar geleden werd mijn zusje ingeënt tegen de pokken. Als bewijs dat ze was ingeënt kreeg ze een pokkenbriefje.

“Gezien de hetze in de media rondom het onderwerp vaccineren en het bericht van de NVTG dat ik tegenkwam met daarin de vermelding dat het een ‘pre truth medicine’* is, heb ik besloten mijn griepprik ervaring toch eens te gaan delen.

Dit verhaal gaat over Yasin, over ernstige reacties na vaccinaties en de weg naar genezing van een nu 7-jarige jongen, nu geheel zonder medicijnen.

“We hebben gewoon zoals dat “normaal is” een hielprikje laten doen en zijn daarmee meteen het circus ingegaan van consultatiebureau en vaccins. We schrokken heel erg van de reactie op de prikken; een blij, vrolijk kind was na de vaccinaties helemaal ons kind niet meer! Vrijwel meteen na de eerste prik was het: huilen, huilen, huilen – het hield maar niet op.

Janneke vertelt: “Onze zoon was nog maar een paar uur oud, toen de kraamhulp constateerde dat hij waarschijnlijk allergisch was. Zijn vader en ik zagen het ook; de oogleden van onze baby waren zo opgezwollen dat hij ze niet kon openen, en de eerste dag van zijn leven heeft hij doorgebracht met komkommerschijfjes op zijn ogenleden.

Ramona vertelt: “Wij hebben drie kinderen, waarvan twee zoons van 10 en 8, die beide wel gevaccineerd zijn, en een ongevaccineerde dochter. Voor de jongens heb ik het gewoon gedaan want ik wist niet beter en stond er gewoon niet bij stil dat het in keuze is om wel of niet te prikken. In de tijd dat de oudste zijn laatste vaccinatie ‘moest’ krijgen heb ik het verhaal van Freek Hagoort gelezen en dat heeft me zo aangegrepen dat ik ben gaan zoeken en dat hele vaccinatie verhaal uit ben gaan pluizen.

Mijn dochtertje is gevaccineerd totdat ze de herhalingsprik zou moeten krijgen toen ze vier jaar was. Iedereen om me heen had zijn kinderen gevaccineerd en mijn man geloofde dat dit de juiste stap was; dat we het advies van deskundigen moesten volgen.

"Wij zijn wel begonnen met vaccineren, en ons zoontje heeft als ieniemienie baby'tje 3 x een hele rits prikken gekregen. Daarna zijn we rigoureus gestopt. Ons zoontje was toen pas 4 maanden geloof ik, maar toen had hij al zoveel gehad :-((

"Bij alle prikken had ik eigenlijk zoiets van 'het voelt niet goed'. Als kind moest ik al vreselijk huilen als ik gevaccineerd werd. Wist dat het niet in mijn lichaam thuis hoorde en 'schreeuwde het uit', maar iedereen zei: 'Het is goed', en 'het hoort zo' je had gewoon niets te willen!

Het vraagstuk “vaccineren of niet vaccineren” kan eindeloze discussies teweeg brengen. Persoonlijk denk ik dat vaccineren een groter risico met zich mee brengt. Maar daar gaat het niet om. Een betere vraag is “welke keuze past het best bij je”? Ben niet te bang om op je gevoel te vertrouwen. Vergaar kennis. Zorg dat je bij twijfel in contact komt met gelijkgestemden als je daar behoefte aan hebt. Je bent niet de enige. Via de site van de Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken kun je je ook aansluiten bij een forum.

Het gaat om een jongetje van twee jaar.

Het gaat om een meisje van 1 jaar en drie maanden.

In 1999, op 20 jarige leeftijd, tijdens een bijzonder stressvolle periode in mijn leven, nam ik een half jaar vrij van mijn studie om weer tot mezelf te komen. Toen ik me op 21 jarige leeftijd opnieuw inschreef aan de universiteit werd mij verteld dat ik mij moest laten inenten tegen hepatitis B, wat ik toen heb laten doen.

In onze jeugd kregen we alleen de "pokkenprik". We leefden beiden in een zeer kinderrijke omgeving (10 tot 12 per gezin). Er is nooit een kind dood gegaan aan mazelen of andere infectieziekten.

Omdat mijn moeder overtuigd was van de werking van homeopathische geneesmiddelen en een familielid van mijn vader doofstom was geworden na een vaccinatie, zijn wij als kind niet ingeënt.

Wij hebben drie kinderen , waarvan de jongste niet gevaccineerd is. Met de oudste het gewone schema gevolgd (het eerste jaar) en nooit bij stil gestaan of vaccinaties nodig/zinvol zijn, tot ik een moeder tegenkwam op het consultatie bureau die haar kind niet liet vaccineren.

Jonge vrouw, 21 jaar, komt bij een homeopaat vanwege moeheid en darmklachten. Anamnese afgenomen. Op mentaal-emotioneel gebied geen problemen in de voorgeschiedenis.

Gezinssituatie: 3 dochters, oudste geboren in 1994., 2e in 1996 3e in 2002.

Oudste, zeer gevoelig kind, werd heel ziek na de 1e inenting: hoge koorts, overstrekken en hyper prikkelbaar. Moeilijk onder controle te krijgen.

Mijn naam is Susie en ik ben 33 jaar.

Ik heb een gezonde zwangerschap gehad en de bevalling is prima gelopen.

De ontwikkeling van mijn zoontje verliep prima tot 13 maanden.

Het begon allemaal met een opmerking van een vriendin van mij. Zij zei dat het wel handig was om je in de zwangerschap alvast te verdiepen in de vaccinaties, want als de baby geboren is, zijn er zoveel dingen waar je tijd in gaat zitten dat er geen tijd voor is om je daarover te buigen.

Wij hebben drie (gezonde) kinderen. Zoon van 16, zoon van 14 en dochter van 12.

Alle drie lang borstvoeding gegeven. De oudste twee hebben toen ze twee jaar waren (pas dan is afweer compleet) het orale polio vaccin gekregen

Het vaccinatieprogramma is zo ingeburgerd, dat je je in eerste instantie niet eens vragen stelt over de zin of onzin ervan. De informatie vanuit de overheid is zo geformuleerd, dat het vanzelfsprekend is dat je meedoet.

Het vaccinatieprogramma is zo ingeburgerd, dat je je in eerste instantie niet eens vragen stelt over de zin of onzin ervan. De informatie vanuit de overheid is zo geformuleerd, dat het vanzelfsprekend is dat je meedoet.

Het vaccinatieprogramma is zo ingeburgerd, dat je je in eerste instantie niet eens vragen stelt over de zin of onzin ervan. De informatie vanuit de overheid is zo geformuleerd, dat het vanzelfsprekend is dat je meedoet.

Het vaccinatieprogramma is zo ingeburgerd, dat je je in eerste instantie niet eens vragen stelt over de zin of onzin ervan. De informatie vanuit de overheid is zo geformuleerd, dat het vanzelfsprekend is dat je meedoet.